صدیق اکبر و فاروق اعظم امیرالمومنین است

النبى اولى بالمؤمنين من انفسهم، دليل بر اين است كه هر كس پيامبر خدا را بر خودش مقدم نداند مؤمن نيست و اين اولويت مستلزم چند امر است:
1. بايد رسول خدا را از خودش بيشتر دوست داشته باشد، چون اولويت و برترى دادن اساس آن به محبت و دوستى است و طبيعى است كه هر كس نفس خودش را بيش از ديگران دوست دارد و وقتى كه رسول خدا را در دوست داشتن بر خودش مقدم بداند مؤمن بودن هم تحقق پيدا مى‌كند، و نشان پيروى و رضايت و تسليم در برابر فرمان او خواهد بود.
2. خودش را در برابر رسول خدا چيزى نداند بلكه دستور او را مهمتر از فرمان ارباب به بنده اش يا پدر نسبت به فرزندش بداند، و هيچگونه حقى براى خودش در برابر فرمان رسول خدا قائل نباشد.
(الرسالة التبوكية زاد المهاجر إلى ربه، ج1، ص 29)
طبق این روایات و نص صریح قرآن حضرت امیرمومنان بعد از پیامبر گرامی اسلام ، از خود مومنان به خودشان سزاوارتر است. 

2-َأَنْتَ خليفتي قال: وقال له رسول اللَّهِ أنت وليي في كل مُؤْمِنٍ بعدي.

...
عمرو بن ميمون مي‌گويد: با عبد اللَّه بن عباس نشسته بودم، افرادى كه در نه گروه بودند نزد او آمدند و گفتند: يا برخيز و با ما بيا و يا شما ما را با ابن عباس تنها گذاريد. اين ماجرا زمانى بود كه ابن عباس بينا بود و هنوز كور نشده بود. ابن عباس گفت: من با شما مي‌آيم [آنان به گوشه‏اى رفتند و] با ابن عباس مشغول گفت و گو شدند. من نمي‌فهميدم چه مي‌گويند. پس از مدتى عبد اللَّه بن عباس در حالى كه لباسش را تكان مي‌داد تا غبارش فروريزد آمد و گفت: اف و تف بر آنان، به مردى دشنام مي‌دهند و از او عيب‏جويى مي‌كنند كه ده ويژگى براى اوست؛
[يك‏]- رسول خدا صلّى صلي الله عليه [و آله‏] و سلم فرمود: «مردى را روانه ميدان مي‌كنم كه خدا و رسولش را دوست دارد و خدا و رسولش هم او را دوست دارند هرگز خدا او را خوار نمي‌كند». برخى سر كشيدند [و اميد داشتند مدّ نظر رسول خدا صلّى صلي الله عليه و اله باشند] حضرت فرمود: «على كجاست؟» به ايشان گفته شد، در آسياب، گندم آرد مي‌كند، حضرت فرمود: «از شما كسى نيست آرد كند؟» پس على [عليه السّلام‏] را فراخواند، على [عليه السّلام‏] به چشم درد مبتلا بود به گونه‏اى كه نمي‌توانست ببيند، پس حضرت آب دهان در چشمان او ماليد و پس از آن كه سه بار پرچم را تكان داد آن را به على [عليه السّلام‏] سپرد. على [عليه السّلام‏] صفيه دختر حيى را به اسارت گرفت.

[دو]- رسول خدا صلّى صلي الله عليه [و آله‏] و سلم ابا بكر را براى ابلاغ سوره توبه فرستاد، سپس على [عليه السّلام‏] را در پى او روانه كرد تا آن را از ابو بكر بگيرد و ابلاغ كند. پيامبر خدا صلّى صلي الله عليه [و آله‏] و سلم در اين باره فرمود: «اين سوره را جز مردى كه از من است و من از اويم نمي‌برد و ابلاغ نمي‌كند».

[سه‏]- رسول خدا صلّى صلي الله عليه [و آله‏] و سلم به بنى هاشم فرمود: «كدام يك از شما دوست و همراه من در دنيا و آخرت خواهيد بود؟» در آن جا على [عليه السّلام‏] حاضر بود و گفت: «من دوست و همراه شما در دنيا و آخرت خواهم بود». رسول خدا صلّى صلي الله عليه [و آله‏] و سلم تأييد كرد و فرمود: «تو در دنيا و آخرت دوست و همراه من هستى».

[چهار]- رسول خدا صلى صلي الله عليه [و آله‏] و سلم حسن و حسين و على و فاطمه [عليهم السّلام‏] را فراخواند و پارچه‏اى بر روى آنان انداخت و فرمود: «خدايا، اينان اهل بيت من هستند. از آنان رجس و پليدى را ببر و از هر نوع آلودگى پاكشان كن».

[پنج‏]- على [عليه السّلام‏] نخستين كسى بود كه پس از خديجه اسلام آورد.

[شش‏]- على [عليه السّلام‏] لباس رسول خدا صلى صلي الله عليه [و آله‏] و سلم را بر تن كرد و به جاى ايشان خوابيد. مشركان همان گونه كه رسول خدا صلى صلي الله عليه [و آله‏] و سلم را ناسزا مي‌گفتند، به ناسزاگويى پرداختند به گمان اين كه وى پيامبر خدا صلى صلي الله عليه [و آله‏] و سلم است. ابو بكر رسيد و گفت: اى پيامبر خدا. على [عليه السّلام‏] به وى گفت: پيامبر به طرف چاه ميمون رفته‏اند. ابو بكر را چاه ميمون را در پيش گرفت و با حضرت به درون غار شد، مشركان نيز همچنان به ناسزاگويى خود ادامه مي‌دادند.

[هفت‏]- رسول خدا صلى صلي الله عليه [و آله‏] و سلم براى جنگ تبوك با اصحاب خود [از مدينه‏] بيرون رفتند على [عليه السّلام‏] به حضرت صلى صلي الله عليه [و آله‏] و سلم گفت: «آيا با شما بيايم؟» حضرت فرمود: «نه». على [عليه السّلام‏] گريست، پس حضرت صلى صلي الله عليه [و آله‏] و سلم فرمود: «آيا تو خشنود نيستى كه براى من به منزله هارون براى موسى باشى جز آن كه تو [بر خلاف هارون‏] پيامبر نيستى؟» سپس فرمود: «تو جانشين من- در ميان مؤمنان- پس از من خواهى بود».

[هشت‏]- رسول خدا صلى صلي الله عليه [و آله‏] و سلم تمام درهاى مسجد جز در على [عليه السّلام‏] را بست. راهى جز راه مسجد براى على [عليه السّلام‏] نبود، على [عليه السّلام‏] با آن كه جنب بود وارد مسجد مي‌شد [و اين امر تنها به ايشان و رسول خدا صلى صلي الله عليه و اله اختصاص داشت‏]
[نه‏]- رسول خدا صلى صلي الله عليه [و آله‏] و سلم فرمود: «هر كس من، ولىّ و پيشواى اويم على نيز ولىّ و پيشواى اوست».....
(أحمد بن حنبل فضائل الصحابة، ج 2، ص 685، ح3062 ؛مسند أحمد بن حنبل، ج 1، ص 3053، ح3062 (طبق برنامه جامع الکبیر ج1ص330) ؛الطبراني، المعجم الكبير، ج 12، ص 98)

حاكم نيشابورى بعد از نقل اين روايت مى‌گويد:

هذا حديث صحيح الإسناد ولم يخرجاه بهذه السياقة.

اين روايت سندش صحيح است؛ ولى] بخارى و مسلم [به اين صورت نقل نكرده‌اند.

(المستدرك علي الصحيحين، ج3، ص143)

ذهبى نيز در تلخيص المستدرك بعد از نقل اين روايت گفته:

صحيح.

3-تصحيح اقاي الباني كه مورى وثاقت اهل سنت است:

...فقال ما تريدون من علي ما تريدون من علي ما تريدون من علي إن عليا مني وأنا منه وهو ولي كل مؤمن بعدي

پیامبر ص با حالت غضب سه بار گفتند: از علی چه میخواهید؟علی از من و من از اویم؛و او ولی تمام مومنان بعد از من است.
( صحيح سلسلة الأحاديث الصحيحة 2223 ) 
( وفي صحيح الجامع الصغير وزيادته برقم 5598 )

(المستدرك علي الصحيحين و بذيله التلخيص للحافظ الذهبي، ج3، ص134)

(التعليقات الحسان على صحيح ابن حبان وتمييز سقيمه من صحيحه، وشاذه من محفوظه)

(صحيح وضعيف الجامع الصغير وزيادته ج1ص1054)

(السلسلة الصحيحة ج5ص261)

(صحيح الترمذي ج3ص213)

(صحيح وضعيف سنن الترمذي ج8ص212)

(مشكاة المصابيح تحقیق:محمد ناصر الدين الألباني ج3ص327)

4-قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآله سَلَّمَ:(مَنْ كُنْتُ ولِيّهُ فعلِيٌّ وليُّهُ)

6891 - أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ طَاهِرِ بْنِ أَبِي الدُّميك حَدَّثَنَا إِبْرَاهِيمُ بْنُ زِيَادٍ حَدَّثَنَا أَبُو مُعَاوِيَةَ حَدَّثَنَا الْأَعْمَشُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عُبَيْدَةَ عَنِ ابْنِ بُرَيْدَةَ: عَنْ أَبِيهِ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:
(مَنْ كُنْتُ ولِيّهُ فعلِيٌّ وليُّهُ)
= (6930) [8: 3]

[تعليق الشيخ الألباني]
صحيح - ((الصحيحة)) (1750) , ((الروض)) (171).

([ صحيح وضعيف الجامع الصغير - الألباني ] ج1ص1147)

( التعليقات الحسان على صحيح ابن حبان وتمييز سقيمه من صحيحه، وشاذه من محفوظه ج10ص68)